Hatırlatmalar, Ege'nin Helikopteri, Doğumgünü

17 Kasım 2003

Banu:

Deniz Efendicazım, dün neydi? Günlerden hangi gündü? Tarihlerden hangi tarihti? Hı?
Sormazlar mı adama? İkimiz de başarılı bi şekilde günün anlam ve önemini atlamış bulunmaktayız. Ben hadi neyse de sen nasıl unutursun layn nişan yıldönümümüzü? Akşam bi demet çiçekle gelmeyeni... eve almayacam, ona göre...

Kalbi kırık eşiniz

Siz ne biçim leşiniz

Toprağı eşeleyiniz.

20 Kasım 2003

Banu:

Sayın abla, bugün dayımların evlenme yıldönümü olduğunu hatırlatmayı borç biliyorum. Annem senin evdeki büfenin arkasının sol köşesinin dibindeki tozları almakla ve sizin bunları görmemenize sinirlenmekle meşgul olacağından, unutabilir. Babam ve Selami'nin hatırlaması, güneşin dünyayı yutmasıyla eşdeğer bi olay olurdu. Bu durumda herşeyi düşünmesi gereken bi ben kalıyorum, allaalla yaaa! Bana ne yaaa!

Apla:

Sen böyle herkese herbişileri hatırlatacak hallere düşecek adam mıydın?

01 Aralık 2003

Banu:

Hello aplacım,

N'abersiniz? Artık normal hayata dönmüşünüzdür herhal. Yolladıkların için çok mil merci. Özellikle parfüm çok hoşuma gitti. Yani Allahtan snob bi ablam var da gidip sahte parfümlerden alıp kullanmamı engellemek için bana orijinal parfüm alıp duruyor. Yoksa ben hayatta o kadar para verip de almam yani.

Annemlerin geldiği gün senin tavsiyene uyup kuru yaprakları temizleyecektim ya, temizledim, ama fakak o kadar çokmuşlar ki, çiçekler temizlendikten sonra bizim masanın bacağından daha düzgün görünüyolardı. Neyse annem "zaten mevsimi de geldi, onlar düzelir sonra" diyerekten beni şeetti.

Ege helikopterine bayıldı ama onu uçurmak için bir nevi havaalanına gitmek gerekiyor. Biz kısaca ODTÜ'deki futbol sahasına gittik. Yani Ege ile Deniz 3 kere, ben 1 kere gittim. Biraz dişli davranmasaydım ben 4 kere, Deniz 0 kere gidecekti, yani bu da benim üstüme kalacaktı. Sanki benim İngilizcem Deniz'inkini havada karada 8'e katlarmış gibi, Deniz Ege'ye "annen bunun prospektüsünü iyice bi okur, anlar, ben hiç anlamam bu işlerden" dedi. Ben de üzerinize afiyet iyi helikopter pilotuyumdur. "İyi valla" dedim, "siz hiç oğluyla oyuncak helikopterini uçurmaya giden bi anne gördünüz mü? Gitmiyorum!" dedim. Deniz de "e canım tamam, sen şimdi nasıl olsa okudun bana bi anlat... ", "HAYIR işte, anlatmıcam, bi zaamet aç oku" dedim. Zaten aletin sadece pillerine 30 milyon vermişim, elim ayaam birbirine dolaşmış, içim bi tuhaf olmuş, daa bi de ben alıp Ege'yi götürecem de bilmem ne. Yook artık. Hani tamam, bende bi salaklık var ama onun bile bi sınırı var canım.

Bu arada Ege iki arada anneme "sana da araba ısmarlamıştım, o nerde?" demiş.

Bu sene buna doğumgünü yapmadım. Geçen seneden öyle karar almıştık. Yani özel bişi yapmadım. Sadece Berillerle Ahsenler geldi. Deniz de o gün Ege ile helikopter uçurmaya gitmişti, oradan da Deniz’in iş yerine uğrayıp gelecekler. Deniz'e "gelirken şöyle küçük bi pasta al" dedim, Ama benim burada "küçük" derken kasteddiğim, "doğumgünü pastası diye abartma, normal bi pasta al" idi, yoksa "çay tabağından hallice bi tane pasta yeter" değil. Netekim arkadaş aynen de ööle çay tabağından hallice bi pastayla geldi. Kutuyu açtım, pasta bamya gibi duruyor, Deniz'e "şaka mı bu?" dedim. Deniz, kendinden çok emin ve yaptığıyla gurur duyan bi edayla "Yoooo, e hep kalıyo, atıyoruz, ben israfı sevmem" dedi. Artık suratına nasıl baktıysam "tamam canım, gidip bi tane daha alayım" dedi. "Yoook, hayııır, kesinlikle olmaz, bu pastayı ortaya çıkaracam ve bütün gece bunun tadını çıkarıp dalga geçeceğim" dedim. Bu arada pastacının koyduğu eser miktardaki mumdan bahsetmiyorum. Adamın neden oğlumun 5. yaşını kutladığını düşündüğünü anlamış değilim. Ancak Deniz'in bu konuda hiç düşünmediği düşünülürse Pastacı 1, Deniz 0. Ege bu konuşmalardan ne anladıysa, hafif dolu dolu gözler, ağlamaklı ve titrek bi sesle, "yaa anne, pastayı ben seçtim, babamla dalga geçme, benle dalga geç" dedi.

Neyse işte, bi doğumgünü de böyle geçti. Doğumgünü yani, halk arasında yaşgünü de denir, hani 24 Kasım olan, hani sizin aramadığınız. Eh, gerçi biz de sizin evlilik yıldönümünüzü unuttuk ama artık idare et, edelim.

Şimdilik bu kadar, öpüldünüz.

Not: Benim evdeki Internet'im haala yok, yani neden artık karikatür vs. yollamadığımı merak ediyosan diye şeettim.

Apla:

Annem de bizim evlenme yıldönümümüzü unuttuğu gibi 24'ünde Ege'nin doğumgününü de hatırlatmadı. Üstelik o gün Melek'in de doğumgünü. Yani pardon. Oğluşum çok fazla alınganlık gösterdi mi? Yani sen de salaksın, artık akşamın ilerleyen saatleri olunca ve biz hala aramamış olunca, insan bir telefon edip hatırlatır.

Neyse sabah sabah yine güldürdün beni. Öptüm.