Yengem Öldü, Görmemek

5 Ocak 2012

Banu:

Arkadaşlar, benim yengem öldü, İzmir’deki yengem (Alzheimer olan Amcamın karısı. Biz amcamı beklerken yengeden olduk, 2 hafta önce falan beyin kanaması geçirmişti,
hastanedeydi), dün İzmir’e gittik, kadıncağızı gömdük geldik. O da bi fi tarihinde amcamla kendi için mezar yeri almış, oraları mermerle kaplatmış falan,  hepsi iyi hoş da, mezarlık cehennemin dibinde. Yani sabah çıktık evden, bütün gün oradan oraya hareket halindeydik.

Ev-havaalanı-uçak-İzmir havaalanı-Bornova’daki ev-cehennemin dibindeki cami-cehennemin öbür dibindeki mezarlık-tekrar Bornova’daki ev-metro durağı-tren-İzmir havaalanı-uçak-Esenboğa-havaş-ev-oyoyoyoyoy. Bütün bunları kah arabayla, kah yürüyerek, kah uçarak yaptık ama vallayi dibim çıktı, çok yoruldum. Bi de zaten metroda kaltağın biri kalkıp bana yer verdi, terbiyesiz, lan sen kimsin bana yer veriyosun... demedim tabi, yol uzundu, oturdum. Yani o 15 yaşındaydı ve benim 40’ın üzerinde olduğum “artık” anlaşılıyor sanırım.

Neyse, durum budur. Hani güya sana gelecektik ya, o meyanda şeettiydim.

Peki, ben sizi öptüm. İşşşallllah görüşeceğiz.

08 Ocak 2012

Feyzan:

Arkadaşlar,

Ben yarın gelirsem biraz geç geleceğim, beni göremezseniz de gelemedim demektir :)

FYI

Banu:

Belki biz kör olmuşuzdur? Yani seni görememek çift taraflı bi durum, seni göremememiz senin olmadığın anlamına gelmez ki her zaman.